Terapia ta bazuje na teorii uczenia się w pracy terapeutycznej. Jej celem jest przede wszystkim nauczenie dziecka samodzielnego funkcjonowania w życiu codziennym i możliwie łatwego przystosowywania się do zmieniających się warunków otoczenia. W praktyce składa się z kilku wariantów; indywidualnie opracowany jest plan pracy z zawartymi calami i metodami pracy, działania terapeutyczne są ciągłe i kompleksowe, dostosowane jest środowisko i struktura otoczenia do potrzeb dziecka.

Terapeuta dba o redukowanie zachowań niepożądanych, wzmacnia zachowania społecznie akceptowane, które powszechnie uważane są za prawidłowe i pożądane u zdrowego dziecka w pewnym wieku i w pewnych i kładzie nacisk na generalizowanie nabytych umiejętności. Generalizacja następuje wówczas, gdy zachowanie pojawia się w różnych środowiskach i w obecności różnych osób. W terapię behawioralną włączona jest zawsze rodzina dziecka.